Lezen en schrijven heeft meer te maken met armoede dan je zou denken. Het is een soort kettingreactie. Je bent arm omdat je een laag inkomen hebt. Je inkomen is laag omdat je geen of slecht betaald werk hebt. En dát komt vaak weer omdat je onvoldoende kunt lezen en schrijven. We moeten het dus omdraaien! We willen arme mensen beter laten meedoen in de samenleving en hun kansen op de arbeidsmarkt vergroten. Zo kunnen ze een beter inkomen krijgen. Maar dan zijn we er nog niet! Ook mét een inkomen kan er nog veel misgaan. Ben je bijvoorbeeld in staat om de kleine lettertjes in contracten te snappen? Kun je een verzekering beoordelen en afsluiten? Een brief van de overheid lezen (denk aan de belastingdienst). Een uiterste betaaldatum begrijpen, zodat boetes niet uit de hand lopen? Al die dingen lukken beter als je kunt lezen en schrijven. Plus een beetje rekenen. Want anders kun je ook je eigen geldzaken niet goed regelen. Daarom ben ik een groot voorstander van méér taal- en budgetcursussen voor volwassenen. Met taal, rekenen én aandacht voor eenvoudige huishoudelijke en maatschappelijke zaken. Zo kun je arme mensen goed leren hoe de dingen in het leven werken. Ik noem dat toegepast taalonderwijs. 

Het probleem is vaak wel dat cursisten van verschillend niveau zijn. Je kunt iemand hebben die al 20 jaar in Nederland woont, maar niet zo goed kan leren. Maar ook iemand met een hoog IQ, die gewoon geen Nederlands spreekt. We moeten dus eerst bepalen welk niveau iemand heeft en hoe snel hij kan leren. Pas dan kunnen we goede groepen maken en zorgen voor succesvolle scholing. Om dat allemaal goed aan te pakken heeft de gemeente veel  ervaring opgebouwd. Onder meer door samen te werken met Stichting Lezen en Schrijven, bibliotheken en andere gemeentelijke afdelingen. De Stichting zit zelfs bij ons in hetzelfde kantoor. Handiger kan haast niet!