Johan bleef op de lagere school twee keer zitten en werd vaak thuisgehouden om te helpen in de huishouding. Daarna ging hij gelijk werken. Later durfde hij zijn brievenbus niet te openen. Hij liet brieven, boetes en aanmaningen van de bank en de Belastingdienst liggen omdat hij ze niet kon lezen. “Met hulp van de buurjongens kwam ik erachter dat iemand misbruik had gemaakt van mijn situatie.”

“Ik kom uit een gezin met zeven jongens. Ik was degene die vaak werd thuis gehouden om te helpen in het huishouden. Op de lagere school bleef ik twee keer zitten. Er werd niet zoveel aandacht aan geschonken dat ik niet kon lezen en schrijven. Mijn ouders stonden daar verder ook niet bij stil. Na de lagere school ging ik direct in een groothandel werken.” 

Johan

Er moest brood op de plank komen, we hadden namelijk een groot gezin. Het werken ging prima. Ik had het toen niet zo door, maar ik lette altijd op plaatjes en etiketten. Ik was beperkt zonder dat ik het door had. Iets wat je niet kent mis je namelijk ook niet.”

Geen controle

“Ik kon nergens makkelijk heen en heb daardoor veel gemist. Een ov-chipkaart kopen is bijvoorbeeld moeilijk, want die moet je op een computer opwaarderen. Nu ik wat ouder ben, ben ik serieuzer gaan nadenken. Het moment dat ik erachter kwam dat ik wilde lezen en schrijven was een heel rot moment. Een bekende had mijn spaarbankpasje ingenomen. Ik gebruikte dat pasje nooit, ik snapte daar toch niet veel van. Ik ben voor duizenden euro’s opgelicht. Al mijn spaargeld was weg en op mijn betaalrekening was zwart geld gestort. Ik had er geen controle over omdat ik niet kon lezen en schrijven.”

Eerst zelf proberen

“Ik heb aangifte gedaan bij de politie en ben met mijn verhaal naar de Belastingdienst gegaan. Daar ben ik erg goed geholpen. Iemand van de politie heeft mij ervan overtuigd om taalles te gaan volgen. Britt is een naam die ik niet meer vergeet. Zij heeft mijn stapels papieren op orde gebracht. Ook heeft zij ervoor gezorgd dat ik één keer per week een taalcursus bij het roc ging volgen. Nu zijn we twee jaar verder. Ik maak nu de brievenbus open en lees het grootste deel van mijn brieven zelf. Mijn buurjongens zeggen dat ik naar ze toe mag komen als ik er niet uitkom. Maar ik moet het eerst zelf proberen, want ik moet het leren!”

Minder afhankelijk

“Nu ik kan lezen en schrijven heb ik het gevoel dat ik erbij hoor. Waar ik het meest mee zat was dat ik het niet durfde te zeggen. Maar ik moest met mijn billen bloot en ben blij dat ik het heb durven vertellen. Het is heerlijk om minder afhankelijk te zijn van anderen, ik durf veel meer! Onlangs heb ik een Museumjaarkaart gekocht en ga ik nu overal naartoe.”

Herkenbaar?

Ben of ken je iemand die moeite heeft met lezen en schrijven? Aanmelden voor een cursus kan via onze website.